پرده‌ای از پرند س‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍یم‌اندود، ماه بر دوش شام گسترده

روشن و دلکش و خیال‌انگیز، وز نسیم شبانه افسرده

واندر اعماق آشیانه خویش، سر خود مرغ حق فرو برده

یاد بیداری و تلاش و سخن، از خیال زمانه بسپرده

نیمی از شام هجر بگذشته، صحبت غم به جانم آورده

خواب بگریخته ز دیده من، دامن از اشک چشم پر کرده

لیک با رنج جانگداز فراق، روح باز از غمش نیازرده

یاد مهر حیات‌بخش «مه»ام، زنده می‌دارد این تن مرده

لاله حاوی او چراغ شب است، نور بر شام هجر بسپرده

یارب از جور دهر برهانش، تا که برهاند این سراپرده

نکته جالب و شیرین در این غزل این است که حروف اول مصرع‌های اول، نام «پروین خلیلی» را می‌سازند.

رئیس دانشگاه پیام‌نور گیلان در پی حادثه گمشدن دانشجویان دختر دانشگاه پیام‌نور آستانه اشرفیه از خانواده‌های آنان عذرخواهی کرد.

 دکتر مرتضی رضایی صوفی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)منطقه گیلان، اظهارنمود: در پی تدارک اردوی علمی آموزشی برای دانشجویان دختر دانشگاه پیام‌نور آستانه‌اشرفیه، سهل‌انگاری مسئولان آن دانشگاه منجر به گمشدن 80 دانشجو و آزردگی خاطر خانواده های این عزیزان گشت.

 وی با بیان اینکه مسئولان دانشگاه پیام‌نور استان به مسئولان مراکز و واحدهای تابعه مبنی بر فراهم‌کردن تمامی هماهنگی‌های لازم با سازمان‌های مربوطه برای برگزاری اردوهای آموزشی و فرهنگی تاکیدات مکرر داشته است، افزود: علی‌رغم اینکه دانشگاه پیام‌نور آستانه‌اشرفیه قبل از اعزام دانشجویان این موضوع را از طریق ارسال نامه به اطلاع پلیس امنیت اخلاقی استان رسانده بود، متاسفانه این اردو بدون اطلاع و هماهنگی با مسئولان ذی‌ربط دانشگاه پیام‌نور استان صورت گرفته است.

 رئیس دانشگاه پیام‌نور استان گیلان با تاکید بر اینکه این اردوی علمی آموزشی مختلط نبوده و تنها از دانشجویان دختر متشکل شده بود، تصریح کرد: دانشگاه پیام‌نور استان گیلان رتبه برتر فرهنگی کشور را داراست و در شاخص‌های فرهنگی - آموزشی و پژوهشی جز هشت دانشگاه اول کشور بود و همیشه متعهد به انجام قوانین و ضوابط دانشگاهی و امور شرعی و عرفی جامعه بوده است.

 رضایی صوفی ضمن عذرخواهی از دانشجویان و خانواده های ایشان اعلام کرد: با خاطیان و عوامل این اردو به شدت برخورد می‌شود.

 وی از حضور به موقع، سعی و تلاش رئیس و پرسنل جمعیت هلال‌احمر، معاون سیاسی و امنیتی استانداری گیلان و فرماندار فومن برای کمک‌رسانی به دانشجویان تقدیر و تشکر کرد.

همزمان با ایام شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا (س)، به گوشه‌هایی از این زندگی سراسر الهی ایشان اشاره و برخی عوامل تحکیم خانواده را در جلوه‌های رفتاری و گفتاری حضرت را بررسی می‌کنیم.

مدارا با شرایط اقتصادی

به گزارش ایسنا به نقل از سایت تبیان آنچه در این زمینه از زندگی نورانی حضرت زهرا (س) به ما رسیده، نشان می‌دهد که آن بانوی بی‌همتا، در شرایط خاص زندگی مشترک نیز با همسر خود همراهی می‌کرده است؛ چنان که در شرح زندگی‌اش آمده است: «روزی امام علی (ع) به همسر بزرگوار خود فرمود: فاطمه جان آیا غذا داری تا رفع گرسنگی کنم؟ آن بانوی بزرگوار پاسخ داد: خیر. سوگند به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید، دو روز است که در خانه غذای کافی نداریم. امام علی (ع) با تأسف فرمود: فاطمه جان، چرا به من خبر ندادی تا غذا تهیه کنم؟ فاطمه (س) فرمود: ای اباالحسن، من از پروردگار خود حیا می‌کنم که چیزی از تو درخواست کنم که فراهم کردن آن در توانت نیست». 

شناخت دقیق روحیات همسر

یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در تحکیم بنیان خانواده، برخورد شایسته با همسر است. فراست و کاردانی در اداره منزل و رفتار با همسر، می‌تواند راز موفقیت در همسرداری باشد. حضرت فاطمه زهرا (س) به ظرافت‌های روحی حضرت علی (ع) آگاه بود و به آن‌ها توجه می‌کرد و در شرایطی که کسی همسر بزرگوارش را درک نمی‌کرد و به حقیقت رفتار و کردار او پی نمی‌برد، یار و همدم ایشان بود.

برای نمونه، شبی یکی از یاران امام علی (ع)، در تاریکی نخلستان، شاهد حالات عرفانی و راز و نیاز شگفت‌انگیز آن حضرت با معبود خویش بود. ناگهان دید که حضرت، مانند چوب خشکی به زمین افتاد. پس گمان کرد ایشان از دنیا رفته است، هراسان آنچه را دیده بود، به حضرت زهرا (س) خبر داد. آن بانوی گرامی با شناختی که از روحیات ایشان داشت فرمود: این حالتی است که به دلیل ترس از پروردگار برای وی پدید آمده است.

رفتار محترمانه

یکی از اسرار کامیابی در زندگی مشترک، دقیق بودن در مسائل جزئی و ظریف است، از جمله صدا کردن همسر که جزو امور روزانه زندگی خانوادگی است و در صورتی که احترام آمیز باشد، پژواکی از محبت و صمیمیت ایجاد خواهد کرد. حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در رعایت این نکته نیز الگو بوده‌اند. نقل است حضرت زهرا (س) نام همسر خود را با احترام بر زبان می‌آورد. گاهی وی را با کنیه «اباالحسن» می‌خواند و گاهی با لقب «امیرالمۆمنین».

13 فروردین ماه، سال‌روز درگذشت علی‌اکبر صنعتی، نقاش و مجسمه‌ساز معروف ایرانی است. او تنها هنرمندی است که دو موزه در ایران به نامش ثبت شده است.

 به گزارش خبرنگار  خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزی که علی‌اکبر صنعتی‌زاده –موسس پرورشگاه کرمان- نام خانوادگی خود را روی کودک فقیری که همنام خود بود می‌گذاشت، شاید هرگز تصور نمی‌کرد این کودک در آینده به یکی از معروف‌ترین هنرمندان ایران تبدیل شود. علی‌اکبر صنعتی، هنرمند نقاش و مجسمه‌ساز، در سال 1295 در کرمان متولد شد. وقتی شش ماهه بود، پدرش را که به بیماری طاعون مبتلا بود، از دست داد و مادرش که توانایی تامین مخارج زندگی او را نداشت، علی‌اکبر را به پرورشگاه صنعتی کرمان سپرد.

آشنایی صنعتی با هنر نقاشی کمال‌الملک او را وارد دنیای تازه‌ای کرد. مدیر پرورشگاه با دیدن علاقه و استعداد او در هنر، موجبات ورود او به این عرصه را فراهم کرد. صنعتی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در کرمان گذراند و سپس به تهران رفت و دوره‌های تخصصی مجسمه‌سازی و نقاشی را در مدرسه صنایع مستظرفه که در آن سال‌ها به همت کمال‌الملک تاسیس شده بود، نزد استادانی چون طاهرزاده، بهزاد (مینیاتوریست)، ابوالحسن صدیقی (مجسمه‌ساز) و استاد حیدریان گذراند.