آژانس فضایی «روس‌کاسموس» روسیه از طراحی بزرگ‌ترین موشک جهان خبر داد.

 به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این آژانس به دنبال گرفتن تایید دولت برای ساخت این موشک طراحی شده است.

آژانس روس‌کاسموس سال گذشته تیمی را با هدف ارزیابی پیشنهادهایی برای طراحی یک موشک سنگین ارائه داد.

 گفته‌ می‌شود، پرتابگر طراحی‌شده قادر به حمل محموله 80 تنی به مدار زمین خواهد بود و در صورت بروز‌رسانی تا 160 تن را نیز حمل می‌کند. این سنگین‌ترین محموله‌ای خواهد بود که توسط یک موشک منفرد به فضا پرتاب می‌شود.

 این در حالی است که موشک Saturn V ناسا که برای پرتاب فضانوردان آپولو به ماه به کار رفت، دارای توانایی بیشینه حمل 120 تن بود.

بزرگ‌ترین موشک کنونی روسیه به نام «پروتون» نیز می‌تواند محموله‌ای بالغ بر 20 تن را حمل کند.

به گزارش ایسنا به نقل از سایت تابش کوثر، این تجهیزات را در ادامه بشناسید:

1. یک هواپیمای جنگی با قیمت 326.5 میلیون دلار در رتبه اول قرار دارد و همچنان در حال توسعه و پیشرفت است. نمونه‌هایی از این هواپیما برای آموزش خلبان‌ها ساخته شده و طراحی آن با ترکیبی از قدرت مانور و سرعت بالا که قادر است دیوار صوتی را بشکند انجام شده است.

این هواپیما در سه طرح اساسی ساخته شده است:

F-35A که دارای مشخصات فرود و برخاست عادی است.

BF-35 به گونه‌ای طراحی شده که می‌تواند برخاست سریع و فرود عمودی داشته باشد.

CF-35 نیز به گونه‌ای است که می‌تواند توسط ناوهای هواپیمابر پرواز کند و فرود بیاید.

2. در رتبه دوم گرانی تجهیزات نظامی، یک ناو قرار دارد به ارزش 101.8 میلیون دلار که به نام «مخرب» معروف است. این ناو، 350 پرسنل دارد و دارای موشک‌هایی همچون تاماهوک و اژدر و تکنولوژی مین‌یابی است. طول این ناو، 500 فوت و وزن آن 9.2 تن است.

3. یک زیردریایی اتمی نیز در رتبه سوم با قیمت 83.7 میلیون دلار قرار دارد. طول این زیردریایی، 377 فوت و وزن آن 7.8 تن است و 38 نوع سلاح مختلف دارد. در حال حاضر 8 فروند از این نوع زیردریایی در اقیانوس‌های جهان جولان می‌دهند.

4. یک هواپیمای جنگی دیگر با قیمت 57.8 میلیون دلار در رتبه چهارم گران‌ترین تجهیزات نظامی جهان قرار دارد؛ هواپیمایی که برای مسافت‌های طولانی طراحی شده است و می‌تواند 390 مایل دریایی را طی کند بدون آنکه بخواهد برای سوختگیری توقف داشته باشد. این هواپیما همچنین می‌تواند با سرعت 260 مایل بر ساعت حرکت کند و به طور عمودی مانند بالگرد بلند شود و بنشیند.

5. در رتبه پنجم، آخرین مدل موشک بالستیک با قیمت 53.2 میلیون دلار مشاهده می‌شود که نزد نیروی دریایی ایالات متحده آمریکاست و به گونه‌ای طراحی شده که برای استفاده نیروی دریایی انگلستان مناسب باشد. طول این موشک 44 پا، وزن آن 80 تن و برد پرتاب آن 4600 مایل است.

6. یک خودروی زرهی با قیمت 41.6 میلیون دلار در رتبه ششم گران‌ترین تجهیزات نظامی جهان جای دارد. طراحی این خودرو بر این اساس بوده که ضدگلوله و ضدمین باشد و تکنولوژی پیشرفته‌تری نسبت به خودروهایی داشته باشد که توسط نیروهای آمریکایی در افغانستان و عراق استفاده می‌شده است. این خودرو، دارای اندازه و شکل‌های متنوع است که البته همگی انواع آن ویژگی ضدمین و ضدگلوله بودن را دارند.

7. در رتبه هفتم، یک ناو هواپیمابر با قیمت 34 میلیون دلار است. این در حالی است که قیمت ناوهای هواپیمابر تا پیش از این از 9.8 میلیون دلار تجاوز نمی‌کرد. جالب توجه‌ترین مشخصه این ناو، وزن هزاران تنی و حجم آن است که با یک زمین فوتبال برابری می‌کند. مساحت کلی این ناو حدود 4.5 هکتار است و می‌تواند در آن واحد 75 هواپیما را حمل کند. این ناو دارای دو ژنراتور برق هسته‌ای است.

19 دی‌ماه یادآور فتح میمک در عملیات ضربت‌ ذوالفقار است،عملیاتی که ضربه‌ای کاری بر دشمن متجاوز وارد کرد.

 به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، «محمد صحرایی» عملیات ضربت ذوالفقار را در کتاب «تاریخ دفاع مقدس در استان ایلام » چنین توصیف کرده است:ارتقاعات مهم و استراتژیک میمک که دشمن چند روز پیش از هجوم سراسری آن را به اشغال خود درآورده بود، به چند دلیل دارای اهمیت است:

 1. اگر چه از نظر وسعت محدود است، ولی به لحاظ استراتژیک بسیار مهم است.

 2. با استقرار گرفتن بر روی آن نیاز کمتری به نیروی نظامی جهت مراقبت دارد.

 3. این ارتفاعات مشرف بر دو سوی است که از یک طرف دشتی است که تا بغداد ادامه دارد و جاده‌ی مواصلاتی بغداد را در تیررس خود دارد و از طرف دیگر جاده‌ی مواصلاتی ایلام – مهران و شهر ایلام را ید و تیررس خود دارد. با اشرافی که عراق به واسطه‌ی اشغال میمک به دست آورده بود، عملاً شهرهای ایلام و صالح آباد و نیز جاده‌ی مواصلاتی ایلام – مهران در تهدید مستقیم دشمن قرار گرفته بود.

 با پس گیری‌میمک، اولین عملیات مهم و نسبتاً گسترده‌ی نیروهای مسلح ایران در مقابل عراق بود، که با تلاش نیروهای پیاده‌ی سپاه، بسیج عشایر و پشتیبانی هوانیروز و یگان ارتش به اجرا درآمد.

 این عملیات به فرماندهی ارتش و با شرکت تیپ 1 لشکر 81 زرهی کرمانشاه و هوانیروز ارتش، سپاه ایلام و بسیج عشایری، در تاریخ 1359/10/19 و با استعداد کلی هشت گردان – متشکل از چهر گردان ارتش و چهار گردان از سپاه- طراحی شد که با رمز «یا الله» از دو محور عملیات خود را آغاز کردند. در محور شمالی از تنگه‌ی بینا و در محور جنوبی از سَرنی به منظور آزادسازی ارتفاعات میمک وارد عمل شدند و پس از چند روز نبرد توانستند قله‌های اصلی آن را آزاد سازند.

«جناب سرگرد، من ننگم می‌آید اول صبح احترام به کسی بگذارم که ایران را فروخته به بیگانه.»

 خلبان آزاده هوشنگ شیروین در ادامه خاطرات خود در سایت جامع آزادگان نوشت: تو شیراز کارم پرواز بود و خواندن کتاب‌های پروازی، ولی شب‌ها تنها بودم و تنهایی مرا وا می‌داشت به فکر کردن. گاهی وقت‌ها تا نصف شب بیدار بودم و فکر می‌کردم. به پدرم و به سختی‌هایی که کشیده بود، به مادرم، به تنهایی‌اش و به این که یک تنه از پس مشکل‌ها بر آمده بود.

 وقتی خسته می‌شدم، عکس‌های هواپیما را از تو کیفم در می‌آوردم، می‌نشستم به تماشا. می‌دانستم از رده خارج شده‌اند، ولی نگاه کردن شان خاطره‌هایم را زنده می‌کرد و به شب‌هایم رنگ می‌داد. با علاقه از آنها نگهداری می‌کردم و مواظب‌شان بودم. بعضی وقت‌ها هم که دلم می‌گرفت، می‌رفتم سر مزار "حافظ" و "سعدی ". با آنها درددل می‌کردم و سبک می‌شدم.

 بهار سال 57 به بوشهر منتقل شدم. رفتنم به بوشهر با تظاهرات مردمی علیه رژیم پهلوی بود. در پادگان فرماندۀ فهمیده و جا افتاده‌ای داشتیم. در صحبت‌هایش از هیچ جناحی طرفداری نمی‌کرد، ولی بعد از سخنرانی او آدم‌های ضد اطلاعات می‌آمدند و علیه نهضت و امام حرف می‌زدند.

«کمونیست‌ها می‌خواهند مملکت را بدهند به شوروی.»

 «مردم گول بیگانه‌ها را می‌خورند که از حکومت شاهنشاه عیب و ایراد می‌گیرند.»

 «واپس‌گراها نمی‌گذارند ایران رشد کند و برای خودش قدرتی بشود.»

 یک بار در منزل یکی از دوست‌هایم نوار امام را گوش کردم. از استقلال و لغو کاپیتولاسیون و استقلال صنعتی و فکری می‌گفت. راه جلوی پام روشن شد و خیلی بیشتر سر از اوضاع و احوال در آوردم. حرف‌های امام در دلم نشست. طوری که نوارهای امام را می‌گرفتم و گوش می‌دادم. چند بار لباس شخصی پوشیدم و مخفیانه با دوستانم رفتیم راهپیمایی. «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» را از ته دل داد می کشیدیم.

 من خودم را مسلمان واقعی نمی‌دانستم، ولی حرف‌های امام برایم گیرا بود و خوب عطر و بوی انقلاب در پایگاه‌های نیروی هوایی پیچید و جا افتاد. کسی در مراسم صبحگاه حاضر نمی‌شد. در پایگاه‌ها پایه‌های نظام از هم پاشیده بود و کسی زیر بار نمی‌رفت.

 یک روز در گردان پروازی نشسته بودیم و با بچه‌ها صحبت می‌کردیم. فرماندۀ گردان داخل آمد و یکی از افسرها را صدا زد. جلو بقیه پرسید: «جناب سروان. تو مراسم صبحگاه نمی‌بینمتان.»

افسر جوان بلند جواب داد: «جناب سرگرد، من ننگم می‌آید اول صبح احترام به کسی بگذارم که ایران را فروخته به بیگانه.»

چین‌های ریز کنار چشم فرمانده بلندتر و عمیق‌تر شد. صدای خنده پیچید تو سالن. او خودی بود و برای حفظ ظاهر سؤال کرده بود. هرچه می‌گذشت، انقلاب بیشتر ریشه می‌دواند و جان می گرفت. پرسنل پایگاه قرار گذاشتند از پایگاه تا شهر راهپیمایی کنند. خبر رسید به گوش خبر چین‌ها. دستور دادند: «هیچ کس حق همچی کاری را ندارد.»

 بچه‌های پایگاه مردانه پای قول‌شان ایستادند. مردم بوشهر هم آمدند استقبال‌شان و با نیروی هوایی یکی شدند. فردایش یک هوایپمای «سی۱۳۰» ارتش تو فرودگاه نشست زمین. مأمور ساواک و گارد ریختند پایین، همه را جمع کردند تو میدان صبحگاه. یکی از مافوق‌ها رفت پشت بلندگو، بخشنامه‌ای را خواند. کل بخشنامه در همین خلاصه می‌شد: «فریب‌ خورده‌ها و کسانی که این بلوا را راه انداخته‌اند، محکوم به اعدامند.» و بچه‌هایی را که از قبل نشان کرده بودند، گرفتند و بردند. به جرم تحریک و راه انداختن شورش. مدتی گذشت تا فهمیدیم آنها را به خاش تبعید کرده‌اند. چیزی نگذشت که تلاش مردم نتیجه داد و انقلاب پیروز شد. تبعیدی‌ها و زندانی‌ها برگشتند و آفتاب و زندگی رنگ و بوی دیگری پیدا کرد.